Bu konu ile ilgili çokça düşünmüşümdür. Özellikle okul çağı başlayıp da kendi doğallığında! yaşayan çocuğun neden tepki aldığını bilmeden sürekli uyarılması ve sonunda çocuğun okula gelmek istememe sürecini gördükçe kurallar ve sınırların erken çocukluktan itibaren verilmesi gerektiğini vurgularım hem kendime hem de çevreme... Özgür çocuk güzel de nereye kadar özgürlük?
2,5 yaşındaki oğlum Ege bu aralar, tahmin ettiğiniz üzere durması gerektiği noktaları oldukça zorluyor. Nereye kadar gidebileceğini görmek istiyor? Ve bunu bazen hani "gözünün içine baka baka" derler ya bu şekilde yapıyor. Ve sabır bazen tükeniyor. Bazen nerede durdurmalıyım? Ya da durdur malımıyız? soruları geliyor ardı sıra. Genelde söylenen çok "hayır" yerine az ama uygulanabilir "hayır" in olması ve tutarlı şekilde uygulanması. Özellikle guvenlik konusunda taviz yok. Buraya kadar tamam, ancak bazen çok hazırlıksız yakalanıyoruz. O anda hızlı düşünmek, doğru yaklaşmak gerekiyor. Özellikle yemek saatlerinde problem artıyor. Yemek istemediğinde ya da 3-4 kasıkla doyduğunda ısrar edersek ciddi protesto başlıyor. Önce bir çığlık, sonra kasık, çatal uçuyor... Babasıyla ben yemesi gerektiğini, istediğimizi bilumum şebeklik, ciddiyet, rica ile denedikten sonra genelde bir kasık yol almayıp yemeği uçurmaya kadar gidebiliyor is. Birkac kere tabağı kaldırıp sen bilirsin, başka yemek yok dedik. İstemedi cidden, birkaç kere de süt istedi. Bazen verdik, bazen vermedik. Özellikle yemek konusunda sınır ne olmalı? Vermemek gerekiyor biliyorum, ama ya hiç istemezse.
Gecen gün bütün bu aşamalar sonrası babamiz "ceza vereceğim ye bak" dedi. Umru değil Ege'nin. Laf çıktı bir kere. Aramızda kas göz ederek napcaz şimdi modundayiz. En sonunda kitabına uygun yaşı kadar dakika "mola" ya göndermeye karar verdik. Yatağına götürdü Soner ve dedi ki"biraz önce yanlış birşeyi yaptın. Biraz düşün, birazdan konuşacağız" Bizim ki hop zıp 2 dakika zıpladı, gittik yanına, konuyu saptırıp durdu. Offff yani. Çaresizlik ve bıraktık. 2 gündür hatalı olduğunu her düşündüğünde ya da bizim biraz kaşımız kalkınca "ceza mı var? Beni yatağıma gönder." diyor. Ve sırıtıyor. Yani zorluyor yine...
Bu konu ile ilgili daha çok okuyacağım, yaşayacağım, deneyimleyeceğim kesin. Keşiflerimiz olursa paylaşırım elbette. Öneri varsa ve ben duysam, çok iyi gelir :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder