Bugün Öğretmenler Günü. Eğitimin içinde biri olarak bugünu düşündüğümde, çok küçük yaşlardan itibaren bireylerin hayatlarına dokunmak, anılarında yer almak, ilerdeki yasam kararları almalarına vesile olmak, değerlerinin, inançlarını etkilemek inanilmaz heyecan, gurur verici bir olay. Ayni zamanda buyuk bir sorumluluk. Bunu her ogretmen biliyor mu acaba? Ya da sinifta soyledigi her sozun, giyinisinin, durusunun cocugun hayatini bicimlendirdigini! Egitim ailede baslar, ancak egitim hayatinin buyuuk kismi okulda ogretmenleri ile sekillenir. Bu noktada ogretmenin kabulu ve her ogrenciyi kucaklayisi onemlidir. Belli bir tip ogrenciyi desteklerken, bazi zorluk cikaran ya da zorluk yasadigi! Ogrenciyi yurekten kabul etmeyince o ogrenciye nasil bir mesaj verdigi uzerinde cokca dusunulmelidir. Ogretmenin isi bilgi vermekten cok otededir. Hayatinin rehberidir. Yol gosterendir. Bugune kadar benim cok ogretmenim oldu, hepsinin izi var hayatimda. Kimisini gulumseyerek ve iyi ki tanimisim diye hatirliyorum. Kimisini de ne yazik ki cok da iyi hatirlamiyorum. Ozellikle psikolojik danisman olup ta kendi sureclerimin de farkindaligi artinca bu daha cok farkettigim bir olgu oldu benim icin. Bunun farkinda olarak onemimi ve sorumlulugumu aklimda tutarak da meslek hayatimi okulda surduruyorum. Kucuk dokunuslarin buyuk etkilerinin farkindayim. Biliyorum ki egitimci olmak tipki "Hansel ve Gratel" masalinda oldugu gibi, karanlik yolda onlara CAKİLTASİ olarak yol gostermek. Yillar once bir masldrama calismasinda bilmeyerek (aslinda belki de bilerek) sectigim, rol gibi...
Tum ogretmenlerimizin Ogretmenler Gunu Kutlu Olsun.
Sevgi ve saygilarimla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder