Mom to be...

2 gün sonra anneler günü... Bu sene diğerlerinden daha farklı benim için... Aslında özel günleri, kutlamaları severim... Son senelerdeki ticari kokan, gözümüze gözümüze sokulan "hediye al", "unutma", "ben 100 kere hatırlatayım, seni bıktırayım" kampanyaları da olmasa herşey pek güzel olacak... Yazıya başlarken aklımdaki bu değildi, ama o kadar kızıyorıum ki bu da çıkıverdi beraberinde...
Anneler Günü' nün sanırm 3. aşamasındayım... İlk önce sadece çocuktum, annemin ve ebemin anneler günü vardı benim için, hala var, hep olsun... Çocuk gözüyle, telaş, kutlama, "anneciğim günün kutlu olsun" demek pek hoş doğrusu...Annemin de benim hediyem sensin demesini hatırlıyorum... Ne demekti ki bu acaba :)) sonra bundan 7 yıl önce 22 Nisan' da teyze oldum... Yağmur Ece ilk doğduğu saniyelerde Çiğdem ile birlikte karşıladık onu dünyamıza... Muhteşem bir buluşmaydı... Yağmur Ece' ye bebekliğinde her baktığımda gözlerim doluyordu ve diyordum ki bir çocuk ancak bu kadar sevilir heralde... Daha ötesi yoktu... Yağmur Ece hep çok özel bir çocuk oldu benim için, sanırım ben de onun için... Şimdi anneler gününe 2 kala ben de anne olmak üzereyim... Birkaç gün önce yazdığım gibi çok değişik, yoğun duygular içindeyim... Tarif edilecek gibi değil. "Ne hissediyorsun?" deseniz, bilmiyorum.... Ancak teyzelikte hissettiklerimden sonra, annelik duygusu bedenime sığar mı bilmiyorum... Belki bu Anneler Günü, en bilinmez duygularla dolu olarak hatırlanacak benim için... Belki de Ege' miz gelir o güne kadar, biraz bilebilirim, şaşkınlığımın arasında duygularımı... Çok heyecanlıyım...
Yazı yazma işini çoktan bırakmıştım.... Yine dökülüyor kelimeler.... Gevezeliğim tuttu...

Ebeciğim, anneciğim, canım kardeşim ve tüm annelerin günü kutlu olsun.... Sizi seviyorummmmmm